نقش کیفیت زندگی در مدرسه و خودتنظیمی تحصیلی در پیش‌بینی سرزندگی تحصیلی دانش‏آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت زندگی در مدرسه و خودتنظیمی تحصیلی در پیش­بینی سرزندگی تحصیلی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‏ی آماری پژوهش را کلّیه­ی دانش‏آموزان دوره­ی متوسطه­ی اول شهر اردبیل در سال‏تحصیلی 95-1396 تشکیل می‏دادند که از میان آن­ها با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای تعداد 230 دانش‏آموز ‏به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهایت پرسشنامه‏ی 223 دانش‏آموز قابل تحلیل بود. از پرسشنامه­ی کیفیت زندگی در مدرسه، پرسشنامه­ی خودتنظیمی تحصیلی و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی برای جمع‏آوری داده­ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته‏ها نشان داد که بین کیفیت زندگی در مدرسه (و مؤلفه‏های آن) و خود­تنظیمی تحصیلی (و مؤلفه‏های آن) با سرزندگی تحصیلی دانش‏آموزان رابطه‏ی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریباً 57 درصد از کل واریانس سرزندگی تحصیلی براساس کیفیت زندگی در مدرسه و خود­تنظیمی تحصیلی قابل پیش بینی است که متغیر کیفیت زندگی در مدرسه سهم بیشتری داشت. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی در مدرسه و خود­تنظیمی تحصیلی از متغیرهای مرتبط با سرزندگی تحصیلی دانش‏آموزان است.